ในออสเตรเลียในปี 2020 เป็นเรื่องยากที่จะคิดว่าการรักร่วมเพศยังคงถูกมองว่าเป็นบาปและเป็นทางเลือกในการดำเนินชีวิต แต่ก็เป็นเช่นนั้น ด้วยความเท่าเทียมในการแต่งงานและการมองเห็นและการเคลื่อนไหวของชุมชน LGBTQI โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองซิดนีย์ชั้นในที่ฉันอาศัยอยู่ บางคนอ้างว่าการรักร่วมเพศไม่ใช่เรื่องต้องห้ามอีกต่อไป แต่การเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนชาวเลบานอน ฉันก็รู้ว่าสิ่งนี้ยังห่างไกลจากความเป็นจริง
Lady Tabouli เป็นภาพยนตร์ดราม่าคอมเมดี้ที่ทรงพลัง เขียนโดย
James Elazzi เผชิญหน้ากับข้อห้ามของชายรักร่วมเพศใน ชุมชน Maronite ชาวเลบานอนในออสเตรเลีย หลังจากยุติการหมั้นหมาย แดนนี่ (แอนโทนี มาคลอฟ) ออกมาหาครอบครัวโดยมีเหตุการณ์สำคัญในครอบครัวเป็นฉากหลัง นั่นคือการตั้งชื่อหลานชายวัย 8 เดือนของแดนนี่
เรื่องราวของประเพณี
หม้อหุงแรงดันของการทำพิธีเปิดโปงความปรารถนาที่ครอบครัวผู้อพยพคุ้นเคย โจเซฟิน น้องสาวของ Danny (Nisrine Amine) และ Dana แม่ของเขา (Deborah Galanos) ใส่ใจแต่ชื่อเสียงของครอบครัว โดยหมกมุ่นอยู่กับการดูแลความงาม การเตรียมอาหารและงานบ้าน พวกเขาหมดหวังที่จะปรากฏตัวที่น่านับถือและเคร่งศาสนา
ในครอบครัวชาวเลบานอนดั้งเดิม เด็กผู้ชายได้รับการเคารพในฐานะกษัตริย์ตามชื่อสกุล เมื่อแดนนี่ออกมา ครอบครัวของเขาต้องการแต่ปฏิเสธ
พวกเขาแนะนำว่ามันเป็นเพียงระยะหนึ่ง ความเจ็บป่วย โรคภัยไข้เจ็บ และทางเลือกที่เขาสามารถย้อนกลับได้ ฉันจำได้ว่าเคยไปเที่ยวเลบานอนในปี 1999 และได้คุยกับลูกพี่ลูกน้องที่นับถือศาสนาคริสต์เกี่ยวกับบาร์เกย์ที่ยอดเยี่ยมที่ฉันเคยไปในเบรุต เธอรีบปฏิเสธเรื่องราวของฉันโดยบอกว่า “ไม่มีบาร์เกย์ในเบรุต”
“เราไม่มีเกย์ในเลบานอน” เธอกล่าว ฉันหัวเราะอย่างไม่สบายใจ ถ้าไม่มีเกย์ในเลบานอนแล้วฉันไปปาร์ตี้กับใครในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา? การปฏิเสธการรักร่วมเพศเป็นเรื่องปกติในชุมชนชาวเลบานอนของออสเตรเลีย การรักร่วมเพศเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับในแง่ของค่านิยมดั้งเดิมของครอบครัวและลัทธิอนุรักษ์นิยมทางศาสนา หากมีอยู่จริงก็จะถูกซ่อนไว้เป็นความลับของครอบครัวที่น่าละอาย
Lady Tabouli จับภาพความตึงเครียดในครอบครัวที่คุ้นเคยเกินไป
ดังที่ Lady Tabouli อธิบายอย่างชัดเจน: สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นกับแม่คือการพบว่าลูกชายของเธอเป็นคนขี้ขลาด
หัวใจของครอบครัว
เมื่ออ่านข่าวประชาสัมพันธ์ ฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องราวที่ซ้ำซากจำเจอีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับการเติบโตของชาวเลบานอนในออสเตรเลีย ในขั้นต้น การแสดงติดตามไปตามแนวที่คาดเดาได้ โดยมีมุกตลกที่ชาวเลบานอนออสเตรเลียหัวเราะเยาะ
ตั้งอยู่ในใจกลางของบ้านของครอบครัว – ห้องครัว – การออกแบบของ Jonathan Hindmarsh ทำให้เวทีรกรุงรังด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกทั้งหมดของชีวิตครอบครัวชาวเลบานอน-มาโรไนต์: ที่เทน้ำมันมะกอก เหยือกน้ำ รูปปั้นพระแม่มารี
ไดโน ดิมิเทรียดิส ผู้กำกับถ่ายทอดความซับซ้อนของชีวิตครอบครัวนี้ ในขณะที่แม่อวยพรบ้านด้วยเครื่องหอมและน้ำศักดิ์สิทธิ์ เด็กที่เป็นผู้ใหญ่จะกินทาบูลีเป็นอาหารเช้า ทุกคนตะโกนใส่กัน และ จะมีการประกาศ ยัลลอฮ์ ประจำ ในตอนท้ายของแต่ละคำ
ขณะที่การเล่นดำเนินไป รายละเอียดปลีกย่อยก็ปรากฏขึ้น รหัสทางสังคมและภาระหน้าที่ในครอบครัวเริ่มปะทุขึ้น การแสดงเรื่องเพศ เพศวิถี และการอุทิศตนแด่พระเจ้ามีกฎเกณฑ์และสมาชิกในครอบครัวแต่ละคน (และผู้ชมชาวอาหรับ) ก็รู้โดยปริยายว่าพวกเขาคืออะไร
และถึงกระนั้น Danny ก็ยังรู้สึกว่าจำเป็นต้องเป็นตัวของตัวเองและเปิดเผยเรื่องเพศของเขา เป็นเรื่องราวที่หลายคนน่าจะคุ้นเคย Lady Tabouli ได้รับการสนับสนุนจากชุมชนชาวอาหรับชาวอาหรับ โดยแสดงให้เห็นภาพประสบการณ์ของชาวอาหรับชาวอาหรับที่ทุกข์ทรมานจากสิ่งที่ครอบครัวรักมากที่สุด
ครอบครัวชาวเลบานอนภูมิใจในความภักดีและการอยู่ร่วมกัน การแสดงออกถึงความรักและความรักอย่างเปิดเผยทำให้เราเป็นชุมชนที่มีความผูกพันในครอบครัวที่แน่นแฟ้น ด้วยความรักที่มากมาย มันยากที่จะจินตนาการถึงการปฏิเสธ นี่คือความขัดแย้งที่แดนนี่และครอบครัวของเขาต้องเผชิญ ความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับการไม่ยอมรับว่าคุณเป็นใครจากคนที่คุณรักมากที่สุดและรักคุณมากที่สุด
Lady Tabouli เป็นเรื่องยาก มันทำให้ฉันหัวเราะที่เห็นตัวเองและครอบครัวสะท้อนถึงท่าทางและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย แต่ก็ทำให้ฉันโกรธด้วย
นี่คือการเล่นเกี่ยวกับการสำลักความคาดหวัง เกี่ยวกับวิธีที่เรารักกัน แต่ยังรวมถึงวิธีที่เราคาดหวังให้แต่ละคนเล่นตามกฎด้วย กฎไม่ได้เขียนไว้ แต่เป็นที่รู้จัก เป็นกฎของพระเจ้า ของคริสตจักร ของหมู่บ้าน ชุมชน และข้อครหา
แต่แดนนี่ผู้กล้าหาญไม่สนใจ หรือมากกว่านั้น: เขาห่วงใยตัวเองและคนรุ่นหลังมากเกินไป
เรารู้ว่าความลับอาจเป็นอันตรายได้ และการปิดบัง เรื่องเพศทำให้อัตราการเกิดภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล และการฆ่าตัวตาย เพิ่มขึ้น ใน Lady Tabouli ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ Danny และการออกมาของเขา ปัญหาคือครอบครัว ชุมชน และการปฏิเสธและการไม่สามารถยอมรับและเข้าใจเรื่องเพศของลูกชาย แท้จริงแล้วไม่ใช่การตายของเขา แต่เป็นการกลายเป็นของเขา
