เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา เกษตรกรชาวรัสเซียประกาศว่ากำลังทดสอบความเป็นจริงเสมือน (VR) สำหรับโคนม ดำเนินการที่ฟาร์ม RusMoloko ใกล้กรุงมอสโก การทดลองนี้คาดว่าจะใช้แว่นตาที่ดัดแปลงเป็นพิเศษเพื่อแสดงให้สัตว์เห็นทิวทัศน์ของทุ่งที่สวยงามในฤดูร้อน แนวคิดคือการทำให้วัวมีความสุขมากขึ้น ซึ่งจะทำให้พวกเขาผลิตน้ำนมได้มากขึ้น บางคนสงสัยว่าการทดสอบนั้นเป็นของจริงหรือไม่ และคงไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการใช้ภาพสัตว์ในชุดหูฟัง VR เพื่อดึงดูดความสนใจของสาธารณชน ภาพคล้ายๆ
แต่หากต้องการใช้แนวคิดนี้อย่างจริงจัง อย่างน้อยก็ชั่วขณะหนึ่ง
สัตว์สามารถรับรู้ความจริงเสมือนแบบเดียวกับที่เราทำได้หรือไม่ และมันจะช่วยอะไรพวกเขาได้บ้าง?
น่าเสียดายสำหรับอุตสาหกรรม VR ที่เกิดขึ้นใหม่ ไม่ค่อยมีใครแนะนำว่าการชมภูมิทัศน์เสมือนจริงจะทำให้ฝูงวัวมีความสุขมากขึ้น
การกระตุ้นการมองเห็นอาจเป็นประโยชน์ต่อสัตว์บางสายพันธุ์แต่งานวิจัยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับไพรเมต ม้าในคอกม้าดูเหมือนจะได้ประโยชน์จากมุมมองของม้าตัวอื่นและหน้าต่างที่เปิดอยู่ แต่เสียง กลิ่น สายลม และการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิที่เกี่ยวข้องในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นสร้างประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่สมบูรณ์ยิ่งกว่าที่ VR สามารถนำเสนอได้
ความจริงเสมือนสำหรับสัตว์เคยเป็นความคิดที่ดีหรือไม่? นักวิจัยด้านการรู้คิดที่ทำงานร่วมกับลิงชิมแปนซีได้ให้สัตว์เหล่านี้เข้าถึงสภาพแวดล้อมเสมือนเขาวงกตเพื่อศึกษาความสามารถในการรับรู้เชิงพื้นที่ของพวกมัน
ในงานวิจัยนี้ ชิมแปนซีได้รับรางวัลอาหารเมื่อพวกมันหาวัตถุในเขาวงกตได้สำเร็จ ไม่มีหลักฐานว่าพวกเขาชอบประสบการณ์ VR เพราะตัวมันเอง และชิมแปนซีไม่ได้สวมชุดหูฟัง VR; โลกเสมือนแสดงบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และสัตว์นำทางโดยใช้จอยสติ๊ก
ประสบการณ์ภาพ VR อาจดึงดูดใจมนุษย์ แต่น่าจะมีคุณค่าน้อยกว่าสำหรับสัตว์ มนุษย์สามารถเข้าใจภาพเชิงสัญลักษณ์ เหตุการณ์ทางภาษาที่ซับซ้อน และคำที่เป็นลายลักษณ์อักษรได้ ดังนั้นเทคโนโลยีด้านภาพ เช่น โทรทัศน์ สมาร์ทโฟน และ VR สามารถให้ความบันเทิงที่ยาวนาน การกระตุ้นทางปัญญา และการเชื่อมต่อทางสังคมแก่เรา
สิ่งนี้ไม่เป็นเช่นนั้นสำหรับสายพันธุ์อื่น ในขณะที่สุนัขบางตัวอาจดู
ทีวีความสนใจของพวกมันมักจะสั้น เว้นแต่ว่ามันจะมีผลลัพธ์ที่มีความหมาย เช่น โอกาสที่จะไล่ล่าและเห่าสัตว์บนหน้าจอ ในทำนองเดียวกัน แมวบางตัวเล่นกับไอแพดและของเล่นดิจิทัลในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่โดยปกติแล้วจะรักษาพฤติกรรมต่อไปได้ก็ต่อเมื่อพวกมันได้รับรางวัลเป็นพัก ๆ เมื่อพวกมันจับ “เหยื่อ” ได้
แม้จะมีหลักฐานว่าโคมีความสามารถสำหรับความคิดและความรู้สึกที่ซับซ้อนแต่วัวจำนวนมากขึ้นถูกเลี้ยงตลอดทั้งปีในสภาพแวดล้อมในร่มที่ค่อนข้างน่าเบื่อและจำกัด
ในเวลาเดียวกัน มีความสนใจใน การ จัดหาวัวด้วย “การเพิ่มคุณค่าทางสิ่งแวดล้อม” สิ่งนี้อยู่ในรูปแบบของวัตถุและกิจกรรมเพื่อกระตุ้นร่างกายและจิตใจ เช่นเดียวกับของเล่นและปริศนาสำหรับสัตว์เลี้ยงและสัตว์ในสวนสัตว์ เช่นเดียวกับการปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีของสัตว์ ดูเหมือนว่าจะปรับปรุงผลการผลิตนม
การเพิ่มคุณค่าให้กับสัตว์ที่ดีจะตอบสนองความต้องการทางกายภาพและพฤติกรรมของสายพันธุ์ต่างๆ ที่ยังไม่ได้รับการตอบสนองในสภาพแวดล้อมที่มีอยู่ การเพิ่มคุณค่าที่ดียังช่วยให้สัตว์มีอิสระมากขึ้น – ควบคุมชีวิตและสภาพแวดล้อมของพวกมันได้มากขึ้น สำหรับวัว การเพิ่มคุณค่าอาจดูเหมือนแปรงที่ซับซ้อนมากกว่าชุดหูฟัง VR
วัวสามารถเลือกวิธีและเวลาที่จะใช้เครื่องแปรงขนได้
ในการวิจัยของเรา เราได้ตรวจสอบแนวทางการออกแบบการเพิ่มคุณค่าทางเทคโนโลยีที่ตอบสนองต่อความต้องการที่แท้จริงของสัตว์ ในปี 2559 เราได้ทดลองใช้การเพิ่มคุณค่าทางดิจิทัลสำหรับลิงอุรังอุตังที่สวนสัตว์เมลเบิร์น โดยนำเสนอเกมและแอพต่างๆ แก่สัตว์ต่างๆ ซึ่งอาจทำให้ซับซ้อนมากขึ้นเมื่อสัตว์เรียนรู้
เทคโนโลยีสำหรับสัตว์สามารถเปลี่ยนมนุษย์ได้อย่างไร
ดูเหมือนจะมีบางสิ่งที่น่าสนใจโดยเนื้อแท้ในการชมสัตว์โดยใช้เทคโนโลยีที่ “มีไว้สำหรับมนุษย์”
เมื่อเราให้บริการเกมดิจิทัลสำหรับลิงอุรังอุตังที่สวนสัตว์เมลเบิร์น เราได้ตรวจสอบผลกระทบต่อการรับรู้ของผู้เข้าชมที่มีต่อไพรเมต เราพบว่าการได้เห็นสัตว์เหล่านี้ใช้เทคโนโลยีมีอิทธิพลต่อความเห็นอกเห็นใจของผู้คนที่มีต่อลิงอุรังอุตัง คนอื่น ๆ ยังเสนอว่าเกมดิจิทัลสำหรับหมูอาจกระตุ้นให้ผู้คนสะท้อนถึงความต้องการของสัตว์ในฟาร์ม
ดังนั้น แม้ว่า VR สำหรับวัวอาจไม่ได้ช่วยให้ความเป็นอยู่ดีขึ้นโดยตรง แต่อาจกระตุ้นให้ผู้คนคิดมากขึ้นว่าสัตว์ต้องการอะไร
บางคนสันนิษฐานว่าเป็นเพราะเราแบ่งปันเวลากับสมาชิกในครอบครัวซึ่งเรามักจะโต้เถียงกันเพราะความแค้นที่อัดอั้นหรือความรำคาญอื่นๆ ที่เราแอบเลี้ยงดูมา คนอื่นใส่แอลกอฮอล์ลงไป
แต่ไม่ว่าในกรณีใด ภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้คนมักจะเชี่ยวชาญในการเก็บความคิดเห็นที่อาจเป็นอันตรายไว้กับตัวเอง เหตุใดเราจึงมีแนวโน้มที่จะพูดสิ่งที่เราอาจเสียใจในภายหลังในช่วงคริสต์มาส
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เราได้ศึกษาว่าทำไมผู้คนถึงพูดสิ่งที่พวกเขาเสียใจในภายหลัง เผยแพร่ในวารสารJournal of Experimental Social Psychology ในสัปดาห์นี้ งานวิจัยของเราค้นพบในการทดลองแปดครั้งในช่วงสามปีที่ผ่านมา ตัวแปรเดียวกันนี้อธิบายได้เสมอว่าทำไมคนเราเปิดเผยสิ่งที่ทำให้พวกเขาเจ็บปวด
เว็บแท้ / ดัมมี่ออนไลน์
